Yalnizim dostlarim, yalnizim.

Hayatim da garip bir evre geciriyorum anladigim, duydugum, tespit ettigim ve edildigi kadariyla.
Haliyle yogun ve yorgun günler geciriyorum, ama üstüne üstlük garip bi mutsuzluk sarmis dört bir yanimi.
Yanimda olan insanlar o gülümsememe aldanirken, binlerce kilometre uzaklarda olan dost ufacik bir notdan anlamis iyi olmayisimi. "Nen var? Ne bu isyanlar? Niye yalniz olasin ki?, biz variz!".
Evet varsiniz, hatta sadece belki siz varsiniz. Belkide yalniz degilimdir, belki de yalniz olmaya alismisimdir, öyle kalmaya yeglemisimdir gönlümü, aklimi fikrimi, bilemiyorum. Tek bildigim ben su ara öyle yalnizim ki, duvarlarla, blog'la, kendimle konusuyorum.
Etrafima baktigimda arkadasim coktur, hep cok olmustur. Annette, norwecli lise arkadasim hep isyan ederdi beraber biyerlere gittigimiz zaman, iki adim da bir kesin bi tanidik görür ayak üstü türk usulu muhabbetler sürerdi. Ama dedigim gibi "Arkadasim" cok, dostum yok, yani yanimda yok.
En yakinim herzaman icin Rabbim... ama ondan da uzak kaldim, affetsin beni...
Sonra Aylin gelir, 3 senelik araliksiz bir ara olusumuzdan sonra Istanbula dönüsüyle yikintimi birakip gitti buralar da.
Zehram, oda yine en sevdigim sehirimde, benim sehirim de, istanbulum da. O hic yanimda olmadi hep uzaklardaydi.
Tugbam, Kadirim ve ufakligim, yakisikli erkegim, teyzhalasinin gülü Alim... Dün gibi aklimda o müthis nikahiniz, sizi rizeye yolcularken kadirimin sarilisi "kimsenin seni üzmesine izin verme" diyisi, ellerimi sim siki tutusu, sarilip ilk defa aglayisi; telefonda cigilik cigliga "ayseeee hamileyyiiim" diyisi tugbamin, kadirin "ali geldi, 18.11.09" mesaji, ve dün yine "yalniz degilsin, hep gül" diye teselli edisleri...
ve Ömerim, halaoglundan öte Kardesim, Abim, herseyim... Aile maduru da olsak, biz hep birdik, hep bizdik. Öyle kalacagiz.
Baska? Baska yok, bunlar benim mutluluk kaynagim o kadar.
"Yalniz degilsin iste ayse?" diyorsun dimi simdi? Garip bi bosluk icerisindeyim yalnizliktan ziyade. Biseylerin eksikligi, hayatimin yerle bir olusu ve benim hala tam olarak o yerle bir olan hayati yerine oturtamamis olmam.
Beynimin icinde milyonlarca soru var, ama cevaplarini bulamiyorum hala.
Bir an önce o gün gelsin, Istabuluma kavusayim, en azindan ferahca bir "ohh" diyeyim.
Kendime gelmeye söz verdim, kendi kendime.

Rabbim, dostlarim, eksik olmayin ruhumdan, yüregimden, aklimdan...

Dostlarinizi kiymetini bilin "insanogullari" yoksa ben gibi bi basiniza kaldiginiz da basinizi duvardan davara bile vursaniz, nit faydasiz :)

Eyvallahin Gözüm...
Ayshegul K. - Augsburg

Dip Not: Dilime dolandi yine, onca zaman sonra....

http://www.youtube.com/watch?v=N79vcBGghjU&feature=related

Gördün mü, Duydun mu olup bitenleri?
Kıskanıyor insan bazen, Basıp gidenleri.
Yalnızlaşmışız iyice, Üstelik de alışmışız,
Hiç beklentimiz kalmamıs, Dosttan bile.

....

Ben sana küsüm aslında, haberin yok
Koyup gittiğin yerde kötülük çok
Kime kızayım, nazım senden başka kime geçer?
Benim sensiz kolum, bacağım, ocağım yok

Sezen Aksu - Yol Arkadasim