Error!

Ne yazabiliyorum, ne okuyabiliyorum, ne ders calisabiliyorum, ne kitap okuyabiliyorum. Bos buldugum vakitleri uyuyarak gecirmeye calisiyorum. Gectigimiz haftayi düsündügümde nasil gectigini anlamadigimi fark ediyorum. Egitim, is, is, is, is, egitim, biraz uyku ve yarin yine ders. Önümüzdeki 8 haftam ders calisarak gececek. Hayatim Erorr veriyor sanki. Resmen biktigimi hissediyorum. Olmak istemedigim bi sehirde, yasamak istemedigim bi hayati yasiyorum. Ne isim var benim burda? Insanlarin "anlamiyoruz seni"leri bunaltiyor beni artik. Hersey yolunda evet, ailem yanimda, gayet normal hayat sartlarim var, müthis bi isim, harika bi egitimim, param, evim ama mutsuzum ben. Tek sorun sehir ve dostumun yoklugu. Simarik zengin bebesi yakistirmasini da duymak istemiyorum. Degilim öyle görünüyor olabilir, ama degilim. Su son bir sene gecse, ben Istabuluma kavussam, kurtulsam su lanet sehirden, ailemden ayri kalmaya bile raziyim... Eksiklikler hayatimi eksilere düsürüyor yavas yavas. Mutsuzluguma bir tercuman bulamiyorum. Noluyor aysem sana? diyorlar. Bilmiyorum dostlar, bilmiyorum. Bana ne oldugunu bilmiyorum. Dua edin su kafami yerine getireyim, yoksa.... Düsünemiyorum yoksasini...