Uzun zamandir ne kendime, ne bloguma, ne etrafima hic bir kimseye hic birseye saygim kalmadi. Saygiyi da gectim kimse umrumda degil gibi davraniyorum. Ama dedigim gibi sadece davraniyorum. Ne yaptigimin farkinda degilim. Hersey özensiz.
Sabahin ilk isiklarinda uyaniyorum, yemek yemeyi unutuyorum, sigaranin yine bokunu cikardim, kiyafetine en özen gösteren ben 3 gün ayni seyi giysem umrumda olmuyor.
Final stresi mahvetti bitirdi beni, "finalleri veriyim varyaa hayatimi degistiricem" diyen ben, ders calismayi özledim. Dimdizlak kaldim sanki ortada. Ders yok, yapacak bi is yok, evden ise isden eve. Salak gibi oldum. Aptala döndüm, ne bok yedigimi bilmiyorum acikcasi.
Ufak capli bi depresyondu gececek saniyorum.
...
Yine herseyi özlemeye basladim. Istanbul'u, Ankarayi, Sungurluyu, Zehrayi, Anneannemi, Dedemi. Safak 77 az kaldi uuuu :)
Bu aralar kendimi disari vurdum, kendimi taniyamaz oldum. Eskiden evden disari cikmayan ben, geziyorum tozuyorum, ay sonuna param kalmasa bile yine geziyorum. Birseylerden kactigimin farkindayim, ama kendimden baska birsey yok kacdigim. Eve girmek istemiyorum. Soguk da olsa bahcede oturayim bütün gün. Odami otel gibi kullaniyorum. Istedigimde odamdayim istemedigimde baska yerlerde uyuyabilen bi bünyeye sahibim artik.
...
Hayatima dair en ufak bi planim yok. Diplomayi alacagim ee sonra? Kanadaya gitmek istiyorum, veya Malezyaya. Hatta ankara da is buldum göcüp gitmek istiyorum buralardan, ama Ailem. Beni su lanet olasi yerde tutan tek sey Ailem. Bu da senin hayatin cek bi cizgi yeter diyorum, yapamiyorum. Yine buraya cakili kalacagim gibi görünüyor. herseye bitti dememe ramak kaldi sabir diliyorum, sebat ediyorum.
...
http://www.youtube.com/watch?v=nLj7dN9DCX0
uzun süredir kulagimda, dilimde... cok seviyorum...
"Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda"
Yine ugrarim, umarim artik saygi cercevesine girer, en kisa zaman da ugrarim : )
